HOOG IN HET VAANDEL

Oude zitgazonmaaier, schuur, huiseigenaar

 

Toen de vader van Uli Rübke in 1983 zijn eerste zitmaaier kocht, koos hij voor John Deere, waarbij hij zei dat hij zich geen goedkope maaier kon veroorloven! Tweeëndertig jaar later besturen zijn zoon en kleinzoon Mark de maaier nog steeds met trots – ze hebben zelfs een optocht gehouden om het 30-jarige bestaan te vieren.

Oude zitgazonmaaier, huiseigenaar, klant, oud huis

Toen de vader van Uli Rübke zijn oude loopmaaier in 1983 verving door een John Deere-zitmaaier, veranderde alles. Nu wilde iedereen ineens zijn tuin maaien – en doen dit zelfs na 30 jaar nog steeds. Van het wegslepen van boomstammen en trailers tot het maaien van voetbalvelden en boomgaarden, de John Deere 111 heeft zichzelf in de loop der jaren terugverdiend. Nu geniet deze van een welverdiend pensioen – maar start nog steeds bij de eerste poging en staat indien nodig altijd klaar.

Al die jaren een vertrouwde metgezel.
ULRICH RÜBKE
Oude zitgazonmaaier, huiseigenaar, sleutel
Oude zitgazonmaaier, huiseigenaar, veld, tuin, detail

“De buren hebben zes of zeven goedkope zitmaaiers gekocht sinds wij deze hebben”, glimlacht Uli terwijl hij zijn machine trots een klopje geeft. “Geen enkele is lang meegegaan. Die van ons kan dan wel een beetje smerig zijn, maar is goed onderhouden, en heeft zelfs nog de originele voorbanden.”

Met zijn waakzame oog en constante manier van doen, is Uli Rübke precies hoe men zich een gecertificeerde binnenvaartschipper zou voorstellen. Vanaf de brug van zijn sleepboot van 13 m, voert hij het bevel over een krachtig baggerschip dat de rivier de Aller open houdt voor pleziervaart en passagiersschepen. Na 40 dienstjaren kent Uli de wateren hier op zijn duimpje. Zijn gevoel voor machines is legendarisch bij zijn collega's: als iemand zijn sleepboot ruw behandelt in zijn afwezigheid, kan Uli dit direct vertellen als hij het roer overneemt en de zes-cilinder Mercedes-dieselmotor start. 

Oude zitgazonmaaier, huiseigenaar, stuurwiel

     

Oude zitgazonmaaier, huiseigenaar, dorp, parade

“In de keuken van de boerderij van bakstenen en balken van de familie in Wittlohe (Nedersaksen) hangt een ingelijste foto van de parade waarmee Uli, zijn vrouw Silke en zoon Mark het 30-jarige bestaan van hun John Deere vierden. Hoewel zij alleen de buren hadden uitgenodigd, werd het nieuws al snel verspreid naar de omringende dorpen. Op de grote dag kwamen niet minder dan 27 zitmaaiers opdagen om hun respect te tonen, aangevoerd door Uli en zijn vertrouwde 111.

ZO VADER, ZO ZOON

Uli’s zoon Mark leerde de fijne kneepjes van het maaien van zijn grootvader, en hij kan zich nog steeds de dag herinneren toen hij eindelijk oud genoeg was om de John Deere van de familie te besturen. Nu Mark een opleiding volgt voor mechatronicus, waardeert hij de kwaliteit van John Deere meer dan ooit. De pet die Mark draagt op de foto is niet het enige wat de tand des tijds heeft overleefd: als derde keeper in de generatie Rübkes draagt Mark bij speciale wedstrijden nog steeds nog steeds de gewatteerde voetbalbroek van zijn grootvader. 

Terwijl de Rübkes kwaliteit en traditie waarderen, gaan zij tevens met de tijd mee. Als onderdeel van de hechte gemeenschap ondersteunt de familie meerdere ambitieuze projecten, die gebruikmaken van geavanceerde technologie voor het behouden en verbeteren van de levenskwaliteit voor lokale bewoners en bezoekers. Recentelijk afgeronde projecten zijn onder andere het bouwen en bedrijven van een nieuwe dorpswinkel op coöperatieve basis, en het installeren van een passagiersveerdienst op zonne-energie over de rivier – een prestatie waar jaren van geduld en doorzettingsvermogen voor nodig waren.

Oude foto, zitgazonmaaier, klant, tuin, kind

  

Deze is nu deel van het gezin.
SILKE RÜBKE
Zitgazonmaaier, dorp, klant

DEEL VAN HET GEZIN

Toen het gezin twee jaar geleden een nieuwe maaier kocht, was het vanzelfsprekend dat het een John Deere moest zijn. “De constructie van onze nieuwe X155R heeft dezelfde kwaliteit als die van de 111 en daarbij maken vele technische verbeteringen alles nog gemakkelijker, zoals de dubbellaags opvangmogelijkheid.” De Rübkes hebben er nooit aan gedacht om hun oude machine in te ruilen, hoewel ze er zeker van zijn dat deze nog heel wat waard is. “De machine is nu deel van het gezin”, legt Silke al schouderophalend uit. “We zullen er nooit afscheid van nemen. En mocht de dag ooit komen, zullen we hem waarschijnlijk gewoon in de tuin begraven.”

     

Oude zitgazonmaaier, schuur, huiseigenaar